Afscheid 3

Dank Joke maar nog niet, want dit afscheid is van onze fijne tijd in Goyambokka bij Tangalle, want daarna d.d. 28 februari gaan we op vakantie naar Thalpe en Unawatuna voor nog eens bijna drie weken.

De laaste dag brak aan en dan ga je een beetje lummelen en af en toe inpakken, laat ontbijt en geen lunch, want het was al geruime tijd duidelijk, dat er de avond van 27 februari een party zou worden gehouden in ons eigen restaurant. Goed idee jongens, maar rustig aan , want het kost jullie klauwen met geld. Maar wel arak , toch. Tuurlijk. En ook bier en kegy (locale wiet, waarvan ze zeggen dat het helemaal uit India komt). Vanzelf mannen, doen we. En dan alleen een fried vegetable and prawnrice met als oogmerk dat we dan zo snel mogelijk aan de drank kunnen beginnen, toch. Het was primair zichtbaar en hoorbaar dat dit met blijheid aan ons aangeboden zou worden, maar ik dacht al wel na over de kosten in relatie tot hun inkomen en zag dat nogal somber in. Elke dag was het vrolijk van " yesssss party" en arakarak. Op de dag zelf hadden we na het ontbijt partyberaad en over de inhoud waren we het al snel eens en de vraag, die daarna tastbaar op tafel lag moest door mij gesteld worden, want tja. Harihari (ok) dan mannen en wat gaat dat kosten?
Nou normaal ongeveer 5000 roepia, twee flessen arak, 6 Lion lager, groente en zo , maar de garnalen zijn nogal duur vandaag dus denkelijk 6000 (35 euro), zei Newton met een bedrukt gezicht en Roy bevestigde dat met een helaas maar waar knikkend hoofd. De gewenste lust van de party had duidelijk een ongewenste last. Even pauze dus en dan blijken hersenen soms maar weinig tijd nodig hebben, want ik merkte al snel dat het antwoord ook tastbaar aanwezig was geweest op de tafel van de vraag. Als ik dan bedenk dat mijn gemiddelde uurloon in doorsnee hoger was dan 35 euro en tevens dat zij daar in hun branche 5 dagen voor moeten werken en dan ook nog seizoen gebonden dan wordt er iets wakker in mij dat denkelijk sliep. Confronterend maar er zijn inderdaad vele verschillen en materieel is dat zeker het geval , maar zij hebben nog wel wat wij al enige tijd en helaas kwijt zijn.De vergadering werd overigens onmiddellijk gesloten toen ik inbracht dat niet zij maar wij de party zouden geven en dus ook verantwoordelijk zouden zijn voor de kosten. Tenslotte gaan wij weg en blijven zij fijn daar in hun mooie land en als we terugkomen geven ze heus wel een welkomstparty, maar nu zijn wij dus aan de beurt en secundair was de blijheid zichtbaar en hoorbaar dat wij dat aan hen gingen aanbieden.
Op het moment suprême, zeg maar toen in de keuken alles werd voorbereid voor een feestelijke dis , viel de elektriciteit uit, wat hier wel vaker gebeurt, maar nu was het alleen bij ons en dat was nogal ruk ook al weet ik het singhalese woord hiervoor niet dat evengoed met veel misbaar en luid werd uitgesproken. Al snel was dit echter weer hersteld en konden we aan tafel met daarbij bazin Sandjoe, haar man Samantha en de kinderen Dino en Manoli, maar die vertrokken al weer rap, want school en drukdruk en fijn dat jullie zo lang bij ons waren en tot volgend jaar. Doei dus eigenlijk en dat vonden wij ook en toen zij weggingen, kwam Bula aangesjokt en ging tussen Liza en mij inzitten. Ongeveer 1 minuut later was de tafel afgeruimd, stond er arak en bier en Roy was al druk bezig een joint te draaien. Het was uiterst gezellig, veel lol, toneelstukjes en fratsen gingen rond en dat werd alleen maar heviger naarmate de drank vloeide. Dit waren de maten waar ik 6 weken mee had opgetrokken en het afscheid was werkelijk feestelijk en erg vrolijk en we zouden elkaar gaan missen.
Dank Newton je bent een geweldige manager en ook een warme mens, dank vrolijke en gekke Roy waar ik zoveel lol mee kon hebben, dank Wasantha voor je optimistische en boeddhistische houding ondanks je armoede en dank Isuru voor het feit dat je altijd zo hulpvaardig was en dat vanzelf mede namens Liza, die zich evenals ik altijd thuis en verbonden heeft gevoeld met jullie om ons heen en dat Boeddha zich over jullie moge ontfermen. Hari istuti (erg veel dank ) trouwe ouwe Bula en waarom vertel ik in het volgende verhaal, want dat is een afscheid op zich.