De avond

Normaal gesproken volgt op "de ochtend" "de dag" en dat zou ook zeker zo geweest zijn als ik niet gisteravond de drang voelde, om "de dag" uit te stellen ten faveure van "de avond", verwarrend misschien , maar dat heb ik nou eenmaal ook geleerd van de politici.
Zo ongeveer rond 16.00 houdt de middag een beetje op, de zon is dan achter de palmen, overal zout op het lijf, de wind op het strand neemt niet hinderlijk toe maar wel toe en even douchen, relaxen in de stoel op de veranda, kleffe handel ophangen ter drogen is dan in ontspannen tempo op zijn plaats en weer even de vogels horen kwetteren is toch anders dan de eeuwig ruisende zee.
Zondag 4 februari, als Henk , de vader van Hamilton jarig is, viert men in Sri Lanka independence day ( sinds 1948, mijn geboortejaar) en in 1972 werd de naam Ceylon veranderd in Sri Lanka en werd het een republiek binnen de Gemenebest. Nou dat is fijn , want op zaterdag kregen we een folder met daarop de aankondiging dat er op het strand een feest werd gegeven met ook nog een dj. Dat begint in de middag om 15.00 uur volgens de folder, maar voordat alle elektrische draden aan elkaar waren gewhateverd en nog wat van dat soort dingen was het 17.30. Onmiddellijk een pokkenherrie dus Mas en ik ervan door. We gaan later wel terug en we moeten ook nog naar Sarath voor de loterij. We hadden weer eens voor 3000 roepia aan loten van 20 per stuk gekocht, dus 150 loten doorworstelen. Maar na een pizza gegeten te hebben gingen we, en het was ca 19.30, toch eerst even naar de party. Er was een laser gebeuren met allerlei kleuren en noch immer pokkenherrie, wel fijne boengeboenge muziek. Het gehoopte aantal mensen was er zeker niet en wij gingen ook nog even iets verderop op een bedje zitten, van de kat uit de boom zeg maar. Toen stond ineens vriend Roy voor onze neus en riep heftig, Cees en Mas, kom, kom, want er is een turtle. Een grap dacht ik, smiecht, want een schildpad ,die hier zijn eieren gaat leggen, is of helemaal van God los of knetterstoned en zoals je weet, mij belazer je niet.
Nog weer "come come" ( kom, kom) en verdomd even verder struikelde ik er bijna over, een heuse schilpadden vrouwtje, dat denkelijk zo nodig van haar eieren af moest dat ze dacht van dan in godsnaam maar hier, zoals bij ons wel eens van er is geen toilet, maar ik moet toch. En dan helaas het circus van domme toeristen, die selfies maken en dat soort onzinnige dingen doen of met flitslicht en herrie een volkomen gebrek aan respect laten zien voor het zwoegende vrouwtje en dan ook nog zonder enige gene. Het vrouwtje zwemt soms duizenden kilometers om te gaan bevallen daar waar ooit haar roots waren. Dan moeizaam kruipend uit de zee, omhoog vaak naar de rand van het strand en graaft dan even moeizaam een kuil van ca. 50 cm diep en breed. Ik heb gelezen dat ze langzaam in een soort trance raakt en dat ze bij het eieren leggen huilt en daarna langzaam bijkomt en de weg naar zee weer opzoekt. Dat ze huilt vind ik wel aangrijpend alsof ze net als wij weet dat van de ca 150 eieren er slechts een of twee daadwerkelijk zoals zullen worden zoals zij. Indrukwekkend, aandoenlijk en uiterst veel respect afdwingend, tenminste bij mij en Mas. Wederom de natuur die ontroert ook al kan ik niet helemaal begrijpen als denkend wezen dat er zoveel energie moet worden geleverd voor zo weinig resultaat. Zij heeft het in elk geval voor elkaar gekregen dat "de dag" plaats moet maken voor "de avond", dat dan weer wel, en ook dat het ons niets kon schelen dat de loterij er niet voor koos om ons blij te maken met hopen geld, waarvan de helft naar Summi zou gaan, want die gaat trouwen.
.