De overdag

Dan nu “de overdag” en ik noem dat zo omdat “de dag” een generalisatie is van alle dagdelen en dat gaan we dus niet doen.

De zon laat zich zien en voelen, mits het niet bewolkt is, de natuur en ik zijn volledig wakker (Mas nog even op gang komen) , het ontbijt met goede koffie en vandaag een omeletje achter de rug en dan is het ongeveer 9 uur. Ik draai altijd mijn muziekje (draadloze JBL box) tijdens het ontbijt, soms Rossini, soms Dire Straits en dan weer de Eagles, maar altijd het volume zodanig afgesteld dat de geluiden uit de natuur en haar bewoners het geluid van de muziek kunnen overstijgen. Soms is het net alsof de vogels de strijd aangaan met het geluid dat uit mijn box komt , soms wat geïrriteerd (waardeloze muziek dan ) en soms blijmoedig meefluitend net als ik, zodat ik maar goed weet dat wij ons moeten aanpassen aan hen en zeker niet andersom en dat is een deal waar ik goed mee kan leven, meestal dan.
Nog even een sanitaire stop, de handdoeken verzamelen, e-reader mee net als de mp-3 speler en dan ga ik vast naar ons vaste plekje bij Roy op Goyambokka Beach, tenminste als we naar het strand gaan en ook nog dit strand. Mas volgt wat later naar eigen keuze. Ik ben hier nu al vaker geweest dan alle keren opgeteld dat ik onze eigen kust en het strand bezocht , slechts 200 meter lopen, fijne bedjes die gratis zijn bij gebruik van versnaperingen, een rieten dakje boven ons hoofd en begrensd door schaduw biedende palmbomen en voldoende ruimte om ons heen. Hond en mens leven hier gemoedelijk samen en na verloop van tijd voegen zich de jonge Tikiri en de ouwe Big Balls bij ons, even goedendag knuffelen en ze weten dat als we gaan eten dat we dan eerlijk delen, geduldig, niet bedelend en meestal heeft Roy nog wel een vissenkop over voor ze. Na het eten stoten ze je even aan met hun kop en zeggen daarmee dank je wel vriend en weet wel dat jou hier niets kan gebeuren, want wij houden de wacht. De ouwe heeft in zijn lange leven heel wat strijd moeten leveren en dat kun je ook goed zien aan zijn geteisterde huid en de doorsnee voorbijganger zou hem lelijk en vies vinden, maar hij is zeker niet vies en van binnen blank als een lelie, want dat merk je als je hem langer kent en daar ook de moeite voor neemt en we zijn gewoon maatjes, wij wel.
De zee is werkelijk geweldig, heerlijke golven met name bij vloed, de temperatuur helemaal fijn want een zeewindje, het water schoon en met een surfplankje op diezelfde golven wordt je telkens weer easy naar de kustlijn gestroomd, kinderlijke pret dus en dat is altijd leuk, ook al denk ik soms, als ik er weer eens bruut van af wordt gelazerd, dat mijn geest vaak meer wil dan mijn body, maar ja ontkenning en acceptatie he. Dus dan maar niet iedere dag op het bodyplankje en gewoon zwemmen en zo.
Rond 13.00 uur gaan we naar een tafeltje in de schaduw, doe Bob Marley/van Morrison/the Beach Boys op bluetooth en de box van Roy en hij maakt dan een overheerlijk spicy devilled spicy cuttle fish met fried rice of zo, biertje erbij en de dogs geduldig onder de tafel, totdat de halve cocosnoot voor hen gevuld wordt, dus allemaal relaxt en fijn, maar zal straks op de sportschool wel weer heftig aan de slag moeten, want alle spieren hebben nu ook vakantie. De ergste warmte is nu voorbij dus lezen op het bedje, soms wat rondneuzen, af en toe een wandeling langs de waterkant, heen en weer want strand niet erg breed , met de mp-3 en koptelefoon en rond 4.30 uur wordt ik geroepen door Roy, want er gaat een jointje rond en tja en vooruit dan , maar alleen een paar trekjes. Vergeleken met de Nederlandse stuff is dit gewoon schone onschuldige rook van mogelijk apenhaar of zo, ook al is het effect kalm en best prettig en net als het surfplankje niet iedere dag hé. De zon is dan al achter de palmen verdwenen en de temperatuur daardoor erg prettig, nog even dan en even later terug naar onze cabana en prepareren voor de avond in alle rust, zodat ik ook nog weer een verhaaltje kan doen.
Regelmatig gaan we mede ter afwisseling naar Silent Beach , dat wezenlijk anders is, veel rustiger en wijdser, nauwelijks eettentjes behalve op het eind van het strand, een beduidend wildere zee, dus geen plankje en een andere hond vergezelt ons, n.l. Djula, die ik bij zijn baas ophaal en ook weer terugbreng anders blijft hij bij ons. De filmpjes laten beide stranden zien.