Luang Prabang
Door: cees
Blijf op de hoogte en volg Cees
23 December 2007 | Laos, Vientiane
Sabaidee,
Op 21 december, het begin van de winter waar hier overigens niets van is te merken, en na een rit van 7 uur zijn we vanuit Luang Nam Tha aangekomen in het prachtige plaatsje Nong Khiaw, gelegen in het centrale noorden aan de rivier Nam Ou. We vonden al snel een houten huisje hoog gelegen aan de oever van de rivier.Alles basic, maar zeer aangenaam in een tuin vol met tropische planten en bloemen rond het veranda-achtige restaurant. Het koele biertje na een dag hobbelen op een door het regenseizoen aangetaste weg was uiterst verkwikkend, dus doe nog maar een. Wandeling gemaakt door het dorp en de haven samen met een Hollands stel,die we genoeglijk hadden leren kennen in Nam Tha en waarmee we de bustocht hadden overleefd.Wandelen met twee vrouwen erbij betekent hier eindeloos snuffelen en rommelen in stoffige winkeltjes en wanneer tussen het allegaartje iets gevonden is , worden wij mannen terstond uit ons spel met lokale kinderen gerukt om de nodige afding-activiteiten te laten zien. Dat leverde Liza uiteindelijk een fraaie armband op en ik was onzichtbaar tevreden, want denk nou niet dat ik niet kan afdingen. Bij donkere schemering terug naar onze villa en vooruit dan, nog eeeeen biertje.
Goede nacht zonder muggen en onder verkoelende propellor boven ons bed al gauw in tropendromen. Vroeg uit de veren voor sigaretje en cafe lao in de grijze bewolkte en heerlijk koele ochtend, waar je de motoren van de longtrail boten op de Nam Ou al kon horen en de nodige houtvuurtjes al hun best deden om van alles te braden of koken.
Gelokt door de barbecue-geur uit onze eigen keuken wierp ik nonchalant een blik naar binnen en zag onze kokkin twee forse kippen klaarbraden in het vuur. Maar kippen hebben hier toch ook geen staarten van een centimeter of twintig? Nee toch. Nee natuurlijk niet man, zei een hoofd , dat ineens naast me opdook in de te smalle deuropening. Ik denk dat we gisteravond geen fried chicken maar fried rat hebben gegeten was zijn conclusie en ik had geen tegenargumenten. Op zich overkomelijk natuurlijk, maar onze dames hebben nu nog steeds last van een post traumatisch stress syndroom.
Daarom nu even pauze tot volgende bericht. Saluti ceesliza
Op 21 december, het begin van de winter waar hier overigens niets van is te merken, en na een rit van 7 uur zijn we vanuit Luang Nam Tha aangekomen in het prachtige plaatsje Nong Khiaw, gelegen in het centrale noorden aan de rivier Nam Ou. We vonden al snel een houten huisje hoog gelegen aan de oever van de rivier.Alles basic, maar zeer aangenaam in een tuin vol met tropische planten en bloemen rond het veranda-achtige restaurant. Het koele biertje na een dag hobbelen op een door het regenseizoen aangetaste weg was uiterst verkwikkend, dus doe nog maar een. Wandeling gemaakt door het dorp en de haven samen met een Hollands stel,die we genoeglijk hadden leren kennen in Nam Tha en waarmee we de bustocht hadden overleefd.Wandelen met twee vrouwen erbij betekent hier eindeloos snuffelen en rommelen in stoffige winkeltjes en wanneer tussen het allegaartje iets gevonden is , worden wij mannen terstond uit ons spel met lokale kinderen gerukt om de nodige afding-activiteiten te laten zien. Dat leverde Liza uiteindelijk een fraaie armband op en ik was onzichtbaar tevreden, want denk nou niet dat ik niet kan afdingen. Bij donkere schemering terug naar onze villa en vooruit dan, nog eeeeen biertje.
Goede nacht zonder muggen en onder verkoelende propellor boven ons bed al gauw in tropendromen. Vroeg uit de veren voor sigaretje en cafe lao in de grijze bewolkte en heerlijk koele ochtend, waar je de motoren van de longtrail boten op de Nam Ou al kon horen en de nodige houtvuurtjes al hun best deden om van alles te braden of koken.
Gelokt door de barbecue-geur uit onze eigen keuken wierp ik nonchalant een blik naar binnen en zag onze kokkin twee forse kippen klaarbraden in het vuur. Maar kippen hebben hier toch ook geen staarten van een centimeter of twintig? Nee toch. Nee natuurlijk niet man, zei een hoofd , dat ineens naast me opdook in de te smalle deuropening. Ik denk dat we gisteravond geen fried chicken maar fried rat hebben gegeten was zijn conclusie en ik had geen tegenargumenten. Op zich overkomelijk natuurlijk, maar onze dames hebben nu nog steeds last van een post traumatisch stress syndroom.
Daarom nu even pauze tot volgende bericht. Saluti ceesliza
-
23 December 2007 - 14:20
Marie Tijn Alexandra:
Een rat in de pan kan je verwachten in die contreien. Moest even slikken toen ik het bericht las, want ik had net een hap genomen van mijn heerlijke vegetarische quiche. Even bijkomen maar in mijn airco kamer met film, want vandaag hebben wij een echte rustdag! -
23 December 2007 - 17:43
Hamilton:
haha een rat.. maar leuk dat jullie het naar jullie zin hebben.. hier gaat alles ook goed. ik hoor van jullie,
ciaociao -
23 December 2007 - 19:47
Linda K:
Pas op Liza, ik zie de staart al groeien ! adoehhhh tikus goreng !?
Met een lekker pepersausje ??
Ik krijg er KIPPEvel van! Hoe ziet rattevel eruit ? Want ik vind juist de kulit goreng altijd lekker! beeeehhhhhhh!
Rattetouille !!! Selamat makan!
Ik kan niet wachten tot jullie volgende ervaring! Ciao ,buon natale e felice anno nuovo! tantissimi auguri!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
