Udawalawe en de olifant

Het regent en dat is fijn voor de natuur en voor even een dagje wat koeler en dus ook geschikt om mijn reislaptop weer eens te betoetsen in de hoop dat het leidt tot een verhaaltje. Dan nu maar eens over de olifant en dat met name voor Danny , broer van Liza en mijn zwager wat hij eigenlijk niet is, maar het klinkt fijn intiem en dat is onze relatie ook en dan natuurlijk ook voor zijn vriendin Helen. Als je mij zou vragen aan welk dier zij mij beiden doen denken dan ontkom ik er toch echt niet aan dat er in mijn brein, dat plaatjes maakt, langzaam uit het grijs twee olifantjes tevoorschijn komen, vriendelijk ogend, vlak bij elkaar en vrolijk trompetterend, maar ik weiger iets te vertellen over de slurf van de een of de slagtanden van de ander. Qua kleding herken ik hunkemuller niet, wel dat ze echt goede stevige wandelschoenen aan hebben denkelijk van de ANWB en dan weet je het wel.
Enfin voor de echte olifanten gingen we met Sander en Renate naar Udawalawe Nationale Park , gelegen in het zuiden van Sri Lanka op ongeveer 2 uur rijden vanuit Tangalle. In Udawalawe leven onder andere honderden olifanten en buffalo’s, vele krokodillen, bijzondere vogels en apen. De Ceylon olifant is een ondersoort van de Aziatische olifant is en er zijn er ongeveer 3000 van en meestal zonder slagtanden. Er leven ook een aantal luipaarden ( ca. 10 ) in het park, maar de kans dat je er een ziet is heel klein. Het spotten van de olifanten en krokodillen is de belangrijkste trekpleister van het nationale park. Je hebt een goede kans om tientallen olifanten te zien en een aantal krokodillen en heftige buffels, onheilspellend liggend in een modderpoel , en niet te vergeten de kingfisher in diverse kleurschakeringen met name groen en blauw. Het park wordt door diverse aan het terrein aangepaste jeeps bereden, hoog op de wielen en voorzien van een open dak en fijne stoelen. Na een stevig luchbuffet aldaar gingen we al hobbelend op pad en na enige tijd kwamen we een kleinde kudde olifanten tegen met een kleintje van naar zeggen een week oud, erg aandoenlijk en veilig bij zijn mamma. Er waren er meerdere en eentje kwam vlakbij onze jeep en ik zag het gelijk. Verdomd als dat Danny niet is met zijn brutale slurf en pretoogjes. Dan maar even uitstappen, knuffelen en praatje maken maar dat leek onze truckdriver geen goed idee. Daarenboven is het een vrouwtje sir, dus dat kan hem niet zijn. Ach wij mensen hebben wel vaker last van wishfull thinking. We vullen van alles naar believen in en denken dan dat het de werkelijkheid is, een van de meest duivelse krachten van onze mind en misschien moet ik me ( en wie niet ) ook maar eens opgeven voor een uitdrijving. Alle duivels opzouten en het goddelijke blijft dan over en dat moet erg fijn zijn zeggen alle goedgelovigen, die elkaar trouwens en het liefst met regelmaat de kop in slaan her en der in deze wereld.
Het was, evenals vorig jaar toen Liza en ik daar ook waren, maar toen vroeg in de ochtend en nu in de namiddag, een gezellig en avontuurlijke safari en een mooie afwisseling van de dagelijkse tijdsbesteding. We zagen los van het luipaard alle daar aanwezige dieren en konden na ca. 3 uur jeepen tevreden aan de terugtocht naar Tangalle beginnen. Wat ik al heel lang weet en wat nogmaals werd bevestigd is het feit dat als ik ooit mocht reïncarneren dan zal dat hopelijk zijn als olifant (of anders maar als hond) en dan lekker samen met Liza grazen, flapperen met de oren en trompetteren en en af en toe beetje slurven.