Ambon
Door: Cees
Blijf op de hoogte en volg Cees
29 Januari 2020 | Indonesië, Denpasar
Selamat siang Epang en ja we zijn gisteren 28 januari geland op Pattimura airport van Ambon manise. Hij wordt hier gevierd als de Willem van Oranje van de Molukken, maar moest daarvoor uiteindelijk wel zijn leven geven
Ik loop een paar dagen achter met onze verhalen, excuus daarvoor, want daar waar in den beginne de flow zich in mijn laagliggende fysieke gedeelte manifesteerde is nu de bovenkant aan de beurt. Het lijkt alsof ze in Azië een soort competitie voeren, wie het meeste stik-, kool-, of fijnstof de atmosfeer in kan blazen en dat het liefst met brommers en de herrie is fijn meegenomen. Ik denk dat ze alhier wat later zijn aangesloten bij deze wedkamp, maar dan ken je de Molukkers nog niet, dus Azië maak je borst maar nat.
In Bali reden de brommers als een soort lang slang over de wegen, gegroepeerd voorwaarts en soms sloeg er een links- of rechtsaf en soms hele volksstammen vaak op geleide van een onbeschermde politieman, die daarmee als bromsnor een onzekere toekomst zal hebben. Mijn gepensioneerde luchtwegen konden dit niet voldoende handelen en begonnen plots te hoesten en spugen net zoals Pattimura op de Hollanders spuugde en ze hadden beiden gelijk. Vallen en opstaan dus, maar gelukkig bekommert Michal Tekabessy, de broer van Marie en zwager van Tijn, zich over ons en met name over Liza en waar geen verhalen zijn, zijn ook geen lezers.
Morgen gaan we met hem naar Suli, het Suitela dorp in de hoop familieleden te treffen en overmorgen met de boot naar Haruku naar het dorp Oma van de familie Wattimena, de vaderskant van Liza. Liza heeft contact met Fonda Wattimena in Ambon en ze stellen twee voedselpakketten samen en tegelijk zullen we namens de Watties uit Twello een enveloppe met inhoud overhandigen, bescheiden aangevuld door ons en exact volgens de instructie van Epang.
Ik lig nu hier dit verhaal te produceren terwijl Liza de hort op is met Michkal en werd zojuist wakker uit een soort ijlende absence, waarin ik als een martelaar werd ontvangen door een maagd of twintig, vrij weinig geef ik toe, maar het maakte mij niet uit want ik ben niet van de martelaren en maagden. E.e.a moet het gevolg zijn van de vooraf luid blèrende moellah, d.w.z zijn cassettebandje, die daarmee denkelijk aan wilde geven dat goddeloosheid heftig wordt gestraft. Daar geloof ik al helemaal niet in en eveneens niet in onbevlekt ontvangen maagden, want hoe kun je nu een Y-chromosoom aan je zoon doorgeven zonder bevlekking. Toch? Moet eens vragen aan Liza hoe dat met Hamilton zit.
Bij voldoende wellevendheid en tijd zal ik nog schrijven over onze ontmoeting met Pak Sirkus (te zien op youtube) op 27 januari, voordat we naar Ambon werden gevlogen door Garuda, selamat tidur en onze gedachten zijn zoals gewoonlijk bij diegenen, die ons na zijn.
Ik loop een paar dagen achter met onze verhalen, excuus daarvoor, want daar waar in den beginne de flow zich in mijn laagliggende fysieke gedeelte manifesteerde is nu de bovenkant aan de beurt. Het lijkt alsof ze in Azië een soort competitie voeren, wie het meeste stik-, kool-, of fijnstof de atmosfeer in kan blazen en dat het liefst met brommers en de herrie is fijn meegenomen. Ik denk dat ze alhier wat later zijn aangesloten bij deze wedkamp, maar dan ken je de Molukkers nog niet, dus Azië maak je borst maar nat.
In Bali reden de brommers als een soort lang slang over de wegen, gegroepeerd voorwaarts en soms sloeg er een links- of rechtsaf en soms hele volksstammen vaak op geleide van een onbeschermde politieman, die daarmee als bromsnor een onzekere toekomst zal hebben. Mijn gepensioneerde luchtwegen konden dit niet voldoende handelen en begonnen plots te hoesten en spugen net zoals Pattimura op de Hollanders spuugde en ze hadden beiden gelijk. Vallen en opstaan dus, maar gelukkig bekommert Michal Tekabessy, de broer van Marie en zwager van Tijn, zich over ons en met name over Liza en waar geen verhalen zijn, zijn ook geen lezers.
Morgen gaan we met hem naar Suli, het Suitela dorp in de hoop familieleden te treffen en overmorgen met de boot naar Haruku naar het dorp Oma van de familie Wattimena, de vaderskant van Liza. Liza heeft contact met Fonda Wattimena in Ambon en ze stellen twee voedselpakketten samen en tegelijk zullen we namens de Watties uit Twello een enveloppe met inhoud overhandigen, bescheiden aangevuld door ons en exact volgens de instructie van Epang.
Ik lig nu hier dit verhaal te produceren terwijl Liza de hort op is met Michkal en werd zojuist wakker uit een soort ijlende absence, waarin ik als een martelaar werd ontvangen door een maagd of twintig, vrij weinig geef ik toe, maar het maakte mij niet uit want ik ben niet van de martelaren en maagden. E.e.a moet het gevolg zijn van de vooraf luid blèrende moellah, d.w.z zijn cassettebandje, die daarmee denkelijk aan wilde geven dat goddeloosheid heftig wordt gestraft. Daar geloof ik al helemaal niet in en eveneens niet in onbevlekt ontvangen maagden, want hoe kun je nu een Y-chromosoom aan je zoon doorgeven zonder bevlekking. Toch? Moet eens vragen aan Liza hoe dat met Hamilton zit.
Bij voldoende wellevendheid en tijd zal ik nog schrijven over onze ontmoeting met Pak Sirkus (te zien op youtube) op 27 januari, voordat we naar Ambon werden gevlogen door Garuda, selamat tidur en onze gedachten zijn zoals gewoonlijk bij diegenen, die ons na zijn.
-
29 Januari 2020 - 23:00
Marie:
Hallo Cees. Ik hoop dat het weer een stuk beter met je gaat. Ik moest even nadenken wie Michal Tekabessy is?? Ah ja, mijn broer Michael Takarbessy. Bung Pela van Zus Liza Muskita. Hoop dat de cultuurschok niet al te groot is na Bali. Geniet ervan. -
30 Januari 2020 - 09:54
Danny En Helen :
Eindelijk Ambon! Mooi om je roots te zien
En te proeven ,XXX -
30 Januari 2020 - 10:05
Jos:
Hoi Cees en Liza,
Mooi reis en daar herkenbare verhalen in den vreemde. Moet daar mooi zijn. Voor Liza heel bijzonder om haar familie weer te ontmoeten. Geniet er van.
Veel plezier.
Jos
-
31 Januari 2020 - 08:45
Epang:
Wat een mooi stukje, soms filosofisch, tekst weer.
Een goede voorbereiding is het halve werk.
Helaas kun je niet mee naar Oma. Beterschap en goed uitzieken, voordat je weer op pad gaat. -
31 Januari 2020 - 12:11
Linda:
prachtig die verhalen van je Cees,niet alleen mooi maar ook grappig...ben blij voor Liza,dat ze eindelijk haar "roots" krijgt te zien...ik hoop,dat ook ooit te gaan zien….k hoop,dat het snel beter met je gaat...doe voorzichting beiden...en GENIET ervan! -
31 Januari 2020 - 13:54
Peter R.:
Hihi, Cees en maagden. Vroeger waren dat korte verhaaltjes.
Ik ken een Lex Wattimena, getrouwd met een Australische ?Joan?
Ook familie van Liza?
Nogmaals veel plezier
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
