Badulla

Vandaag staat een trip naar de stad Badulla, de hoofdstad van het gelijknamige district, op het programma. De hoofdreden hiertoe is het feit dat we dat per trein kunnen doen, via een mooie bergrit over de zogenaamde Nine Arch Bridge (zie foto). We twijfelden nog even bij het loket van het treinstation in Ella, want de prijs was wel 40 roepia's (22 eurocent) voor twee enkeltjes, maar vooruit dan maar en doe eens gek. De vaak negen tot twaalf wagons worden voortgetrokken door een beul van een dieseltrein ( op de foto nog stoom) en vaak ook nog een aan de achterkant om te duwen. Een prachtig geluid, je hoort ze zwoegen en regelmatig galmt er een gigafluit door het gebergte als ze een wegovergang naderen. Het zou drie kwartier duren en dus waren we na een uur in Badulla en de vergezichten deden ons weer denken aan de tijd dat we vorig jaar in twee etappes van Ella naar Kandy gingen per trein over een tijdspanne van ca 7 uur.
Waar het in Ella giga druk is met backpackers, kom je in Badulla nauwelijks een witneus tegen. We wilden de tempel en een waterval bezoeken, dus een keuze maken uit het forse tuktuk aanbod om daar te geraken. De eerste driver bood ons de tocht aan voor 800 roepia (4 euro 40), maar het verschil met de trein leek ons te ruim dus eerst maar eens lopen en dan zien we wel. Dat bleek fijn want we passeerden per toeval een grote openbare groente en fruitmarkt, erg kleurrijk qua fruit en kleding van de dames, rommelig maar niet vuil of smerig, maar gewoon Aziatisch. Natuurlijk foto's en verdomd een tutuk driver bood ons aan voor 400 roepia's de rit naar de waterval te verzorgen. Goed he liza, ons belazeren ze niet, rug recht en okidoki, lets go man. Het was ca. 8 km tuktukken en bij aankomst ergens in de wildernis werd verteld dat we 1,5 km moesten wandelen naar de wonderfull waterfall , wandelen ??, ja wandelen. De tuktuk driver zou wachten en ons voor 400 roepia terug brengen, vervloekt, dus toch 800 en geen ontkomen aan.
Inderdaad een gezellig pad met het en der uitnodigende winkeltjes en stalletjes en na ca 1,5 km kwamen we bij een kassagebouwtje ter entree en voor 400 roepia was het nog maar 1,5 uur walk, walk ?, yes walk. Oke. Dat werd echter al gauw klauteren, ploeteren en weer dalen over rotsen en stenen en door een tropisch bos, dus klam en liza en ik werkelijk door en door nat na zeg maar 1,5 km. Even een pauze dus. We vroegen een terugkerende toerist om wat info en het bleek nog ca. 1,5 km en vrij pittig. We keken elkaar aan en liza moet de fijnstof, opgedaan door het verkeer alhier, hebben kunnen waarnemen , die vrijkwam bij mijn krampachtige uitademing. Nonverbaal waren we eensgezind, tot hier en niet verder, maar we zeiden verbaal van doorgaan, want het is nog maar 1,5 km en we hebben niet voor niets betaald. Pure endorfine en het verstand op nul bracht ons na nog eens 2 km worstelen up en down bij een werkelijk wonderschone waterval, woest en nevelig, maar ik zweerde dat dit mijn laatste waterval was, want we moesten ook nog terug en ik heb er nu wel genoeg gezien. Liza zei nog dat terug altijd korter leek dan heen, mijn hoela dacht ik en bespaar jullie de details. Wel nog dat Liza vlak hiervoor naar de kapper was geweest en met stijl haar en ponny de zeg maar wandeling begon. Als dat nat wordt gaat het weer krullen he, tja en dus dachten ze dat ik met een andere vrouw terugkwam.
Enfin, weer een bijzondere dag en eigenlijk hebben liza en ik samen al heel wat van dat soort dagen achter de rug, nu en tijdens vorige reizen en dat is erg fijn kan ik zeggen. Met de trein in het donker gingen we weer terug naar ons Bamboo verblijf en morgen vroeg op en naar Tangalle, waar het Beauty House van Jankees en Monika ons wacht, evenals de honden Ginger en Puppy, veel vis en een bounty strand. Saluti a tutti.