dag 5, bergrit naar Nuwara Eliya

Na nog maar eens alle bagage bij elkaar te hebben verzameld en gepropt in onze reisbags, het ontbijtbuffet en het aandoenlijke afscheid van manager Nuwan, de assistenten Hera en Sammy en de anderen zijn we middels een Vanbusje vertrokken voor een bergtocht richting Nuwara Eliya. Deze tocht hebben we vorig jaar in omgekeerde richting gedaan met de boemeltrein, hetgeen een ervaring op zich was, maar dan nu eens via de weg.

Nuwara Eliya (Singalees: Nuvara Ĕliya; Tamil: நுவரேலியா, Nuvarĕliyā) is een stad in de Sri Lankaanse Centrale Provincie en de hoofdstad van het gelijknamige district Nuwara Eliya. De stad is gelegen in het centrum van Sri Lanka, aan de voet van de hoogste berg van het land, de Pidurutalagala.

De stad werd in de 19de eeuw gesticht door Samuel Baker tijdens de Britse koloniale periode. Toch deed de plaats voorheen al dienst als ontmoetingsplaats voor Singalese reizigers. De grootste religie is het hindoeïsme (51,0 %), gevolgd door het boeddhisme (39,7 %), het christendom (5 %) en de islam (2,7 %).
Nuwara Eliya (‘Lichtstad’) ligt te midden van theeplantages op 1889 meter hoogte van de Pidurutalagala, de hoogste berg van Sri Lanka. Vanwege de ligging is het in Nuwara Eliya heerlijk koel met een gemiddelde temperatuur van 15 graden en frisse nachten. De stad wordt ook wel ‘Klein Engeland’ genoemd. De belangrijkste trekpleisters zijn een bezoek aan een theeplantage, een overnachting in een koloniaal hotel en wandelen door de prachtige omgeving.

Onze Vanbus was tamelijk gedateerd, diesel aangedreven, maar met veel ruimte voor onszelf en de chauffeur , met de naam Iroshan , was zoals eigenlijk altijd een aangename jonge vent, die ons voor 6000 roepia's ( is ca. 33 euro) door het gebergte loodste. Het deed me denken aan de autoritten in de tijd dat ik een tiener was en met mijn ouders en broers, wanneer we naar Italië gingen en de Gotthard, toen nog zonder tunnel, over moesten of de Brennerpas met smalle tweebaanswegen met soms een trage vrachtwagen voor ons en allemaal turend naar het verkeer tot pa gas kon geven ter passage van het trage verkeer. PPfff het is weer gelukt. Spannend dus , maar ook avontuurlijk. De natuur was schitterend evenals de vergezichten met watervallen en plenty theeplantages met zijn Tea Factory's in vaak nog oud Engelse stijl , de kleurrijke theeblaadjes pluksters (want dat doen de vrouwen he ) en de weg meanderde zich met vele haarspeldbochten omhoog. We deden een stopover bij de theeplantage van Damro Labookelie en Liza vond het raadzaam om enige pakken gingerthee aan te schaffen, want Cees dat is goed voor de stoelgang en je valt ervan af. Alsof ik ..... puh. De top van de berg op 1983 meter hoogte bereikten we naar 4 uur rijden en even later waren we in Nuwara Eliya, met dit keer goed weer en dat in tegenstelling tot vorig jaar toen het er hevig regende en bitter koud was. Het gereserveerde hotel, Richmond Inn, lag redelijk dichtbij het centrum, bleek iets beter dan basic, maar goed genoeg en een noodzakelijke douche na de rit friste ons weer op. Tot zover dan maar weer en a domani, saluti a tutti