Haruku eiland en kampong Oma
Door: Liza
Blijf op de hoogte en volg Cees
02 Februari 2020 | Indonesië, Denpasar
Mijn trip naar mijn vaders dorp Oma op het eiland Haruku.
Eindelijk is het zo ver , helaas ga ik deze tocht alleen maken, want Cees ligt amechtig in zijn bed in het hotel, zoals hij zelf al heeft beschreven. Gelukkig kwam Fonda mijn nicht mij met de mobil (soort taxi) ophalen. Ze had haar zus Melanie en 2 kinderen bij zich . Zo reden we naar Tulehu ( de haven) waar de speedboot op ons stond te wachten om naar Haruku toe te varen. Fonda s vader bung Boetje had het geregeld vanuit Oma het dorp van mijn familie.
De vaart was voor mij een belevenis. Onderweg ging de speedboot af en toe te keer vanwege de golven maar ik bleek de enige angsthaas te zijn. De kinderen waren zo relaxt en zongen er zelfs bij.
Het was een mooie tocht van 20 minuten. Bung Boetje zag ik al van ver staan om ons op te wachten. Hij had een trotse houding.
We hadden hem wel hard nodig vanwege het gesjouw van de boodschappen ( n.l baal rijst, kip, eieren, thee etc.) en dat voor twee gezinnen. Eindelijk ben ik in het ouderlijk huis van Wattimena., Wat een warme ontvangst van Bung Boetje en Usi Ana. Zij had al uitgebreid gekookt, maar dat was natuurlijk ook wel te verwachten . Na het gezellig eten ging ik met mijn nicht Fonda naar de andere tak van de familie van mijn oma Tohata. Weer zo’n warme ontvangst van oom Itja en tante Nona. Met mijn blanda/maleis kon ik gelukkig een goed gesprek voeren.. Vooral bung Boetje kon me veel vertellen over de familie geschiedenis (Adat, Gando , Pela)
Met Fonda heb ik een ritje gemaakt over het eiland achter op de brommer . Heel indrukwekkend en er was her en der wel schade vanwege de aardbeving die eind 2019 heeft plaatsgevonden, maar minder dan ik verwacht had. Het zou de Nederlandse regering niet misstaan om de renovatie op meerder plaatsen ( Liang, Waai ) te ondersteunen, want het materiële verschil van hier ten opzichte van bij ons is shocking groot .Het eiland is overigens heel groen met mooie plekjes en kusten met stranden.
In de namiddag kwam er een eind aan mijn bezoek, De speedboot voor de terugweg stond al op ons te wachten. Het was best emotioneel om afscheid te nemen en toen de boot al verder weg op zee was zag ik hen nog zwaaien . Ik ben zo blij dat ik geweest ben en ik denk dat mijn vader “rip” trots op me zal zijn en ook op Hamilton en Tessa, die hier vorig jaar al waren.
Eindelijk is het zo ver , helaas ga ik deze tocht alleen maken, want Cees ligt amechtig in zijn bed in het hotel, zoals hij zelf al heeft beschreven. Gelukkig kwam Fonda mijn nicht mij met de mobil (soort taxi) ophalen. Ze had haar zus Melanie en 2 kinderen bij zich . Zo reden we naar Tulehu ( de haven) waar de speedboot op ons stond te wachten om naar Haruku toe te varen. Fonda s vader bung Boetje had het geregeld vanuit Oma het dorp van mijn familie.
De vaart was voor mij een belevenis. Onderweg ging de speedboot af en toe te keer vanwege de golven maar ik bleek de enige angsthaas te zijn. De kinderen waren zo relaxt en zongen er zelfs bij.
Het was een mooie tocht van 20 minuten. Bung Boetje zag ik al van ver staan om ons op te wachten. Hij had een trotse houding.
We hadden hem wel hard nodig vanwege het gesjouw van de boodschappen ( n.l baal rijst, kip, eieren, thee etc.) en dat voor twee gezinnen. Eindelijk ben ik in het ouderlijk huis van Wattimena., Wat een warme ontvangst van Bung Boetje en Usi Ana. Zij had al uitgebreid gekookt, maar dat was natuurlijk ook wel te verwachten . Na het gezellig eten ging ik met mijn nicht Fonda naar de andere tak van de familie van mijn oma Tohata. Weer zo’n warme ontvangst van oom Itja en tante Nona. Met mijn blanda/maleis kon ik gelukkig een goed gesprek voeren.. Vooral bung Boetje kon me veel vertellen over de familie geschiedenis (Adat, Gando , Pela)
Met Fonda heb ik een ritje gemaakt over het eiland achter op de brommer . Heel indrukwekkend en er was her en der wel schade vanwege de aardbeving die eind 2019 heeft plaatsgevonden, maar minder dan ik verwacht had. Het zou de Nederlandse regering niet misstaan om de renovatie op meerder plaatsen ( Liang, Waai ) te ondersteunen, want het materiële verschil van hier ten opzichte van bij ons is shocking groot .Het eiland is overigens heel groen met mooie plekjes en kusten met stranden.
In de namiddag kwam er een eind aan mijn bezoek, De speedboot voor de terugweg stond al op ons te wachten. Het was best emotioneel om afscheid te nemen en toen de boot al verder weg op zee was zag ik hen nog zwaaien . Ik ben zo blij dat ik geweest ben en ik denk dat mijn vader “rip” trots op me zal zijn en ook op Hamilton en Tessa, die hier vorig jaar al waren.
-
02 Februari 2020 - 08:47
Epang:
Mooi en fijn voor u dat u geweest bent. Mooie foto's. Nu Cees goed laten opknappen en verder genieten.
Bedankt voor het wegbrengen van onze kariman. -
02 Februari 2020 - 10:00
Danny En Helen :
Trots op je,dat je alleen geweest ben! Mooi verlag liza!
Erg mooi omschrijft je familie en het eiland.
Doe een dikke kus voor Cees van ons!
We hopen dat hij snel beyer wordt en de reis kan hervatten!
XXX -
02 Februari 2020 - 12:30
Jeanet:
Mooi verslag Usi! Fijn dat u zich goed en warm ontvangen voelde. Beterschap aan Cees -
02 Februari 2020 - 13:07
Marie:
Geweldig Liza. Je hebt het gedaan. Gelukkig duurde de overtocht niet al te lang voor jou. Jammer dat Cees er niet bij was om het mee te maken. -
22 Juni 2020 - 13:00
William Muller:
Interessant verslag, daar mijn opa PATTY, vader van mijn moeder afkomstig is van Oma. De kupulan BOUW de O van OMA en de W van WASSU. Ik probeer altijd het feest van deze kupulan te bezoeken. Jammer dat ik vanwege mijn gezondheid nooit de roots van mijn moeder ATTA en mijzelf kan bezoeken. Ineke Patty uit Wierden is mijn achternicht. Mijn moeder was een volle nicht van haar vader. Ook afkomstig van eiland Haruku.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
