de Commandant

Het is vandaag 1 februari en bijna 15.30 in de middag, dus selamat sore iedereen. Ik voel mij nog steeds behoorlijk kudt ( met dt toch Hans, is het minder ordinair ) maar ik heb hier een ervaring, waarvan ik me verplicht voel om het te delen. U zult het nauwelijks geloven, maar voor mij is het een waarheid als een sapi (koe).
Op 29 januari gingen we op zoek naar de familie van moeder Juul Suitela in Suli en ondanks mijn malaise ging ik mee, want het is een van de redenen waarom we deze reis maken. Ik vertel daar later over als ik mij wat beter voel. In de loop van de dag ging het met mij al neerwaarts en toen we eenmaal in de namiddag terug waren in het hotel, moest ik rap horizontaal en verdween even rap in een soort trance die ze ook wel tropenkolder noemen of ook wel mataglap. Welnu, in de loop van de tijd, ik weet niet wanneer stond er plots een heldhaftig uitziende militaire officier voor mijn neus, met een vervaarlijk masker op. Hij zei, tuan, ik ben gestuurd door opa Nico Wattimena, vanuit gene zijde met de opdracht voor u, orang belanda, te strijden,want u bent de vriend van mijn kleindochter en haar zoon Hamilton en uw afweersysteem bestaat uit lompe pummels , die niet weten wat ze hier moet aanvangen en zijn ook nog eens slecht bewapend. Ik ben commandant van het KNIL Antistoffen Legioen, die gespecialiseerd zijn in de bestrijding van kwalijke virussen dan wel bacteriën. U blijft berbaring (liggen) , gaat alleen maar tidur (slapen) en slechts zo nodig naar de Kamer Kecil (toilet) want u zult nogmaals last krijgen van u darmen, omdat wij de vermaledijde allergenen zoveel mogelijk naar het riool afvoeren, de plaats waar ze thuis horen en denkelijk ook vandaan komen. In mijn toestand vond ik het bijzonder doch ook wel iets wezenlijks hebben en gaf mij over aan zijn opdracht. Hij had mij niet gezegd dat ik in mijn mataglap toestand constant moest blijven sudokuen en daar werd ik bijna echt gek van. Telkens als ik er een af had, werd er een nieuwe voor mijn neus geschoven met de tekst, oplossen ja en niet zeuren ja (dat was dan wel weer een harde vrouwenstem, doe effe normaal ja). De volgende dag ging Liza samen met Fonda, zus en kinderen naar het eiland Haruku en het dorp Oma, waar de stammen van Nico Wattimena en zijn vrouw Batseba Tohata hun oorsprong hebben. Ik kon helaas niet mee en mocht überhaupt ook niet van de Commandant, maar zal ook hier later over vertellen.
Overdag kreeg ik nogmaals bezoek van Commandant, die mij alleen kwam vertellen dat ik diende te worden geëvacueerd naar het Natsepa hotel, in de natuur en de rust en ook nog gelegen in Suli. Zoal u wilt Commandant, wordt geregeld. Je kon duidelijk zien dat hij in een hevige strijd was gewikkeld en toen ik hem vroeg hoe de situatie was aan het front, kreeg ik slechts een alles zeggende knipoog. Dat is me dr een hoor die Commandant van het antistoffen legioen en wat ben ik dan eigenlijk al oud.
We zijn nu, 1 februari, in het Natsepa resort en ja volgens voorspelling belast ik het riool met talloze gesneuvelde allergenen en dat is ook de eerste keer dat ik dat met een glimlach onderga. Terimah Kasih Banjak Commandant en ook opa Nico, het gaat langzaam beter en zonder uw hulp was dat mogelijk niet gelukt. Ik ga niet bidden voor mijzelf, want dat zou te huichelachtig zijn, maar ik doe dat wel om uw hulp te vragen voor twee mensen in onze nabije omgeving, die uw steun denkelijk meer nodige hebben dan ik.
Ik wil graag met respect en eervol afscheid nemen van u als ik weer genezen ben Commandant en niet op de manier zoals de Nederlandse regering zijn Molukse KNIL militairen heeft behandelt onder de leiding van toen nog KVP ( ze hadden de toenmalige K en de huidige C allang in de prullenbak moert flikkeren ). Hij zei dat alles ok was en wat ik voor u doe, doet u en Liza voor anderen, zoals Om Itja en Bung Boetje. Amen, ik ga weer tidur