En ja.....

En ja het is nu 16 maart en ben ik 70 dagen in Sri lanka en Liza 44 dagen en ja het is een zonnige dag na een dubbel etmaal van wisselvalligheid en dus ook regenbuien, die nattigheid geven maar ook heerlijk verkoelen. Geleidelijk hebben we geleerd om niet te zien waar we niet naar willen kijken en niet te luisteren naar dat wat we niet willen horen. Zo hebben we de troep in een deel van de zee niet gezien, evenmin dat sommige jetski's denken op een autobaan te zijn beland dwars door het zwemmend verkeer heen en daarom roken we ook niet de damp van benzine die daarbij achterbleef. We hoorden gelukkig ook niet de luide stemmen van mensen in het zwembad , die denkelijk groepsgewijs slechthorend waren en elkaar in een vreemde amuzikale taal van weet ik wat allemaal op de hoogte hielden en dat moet heel veel zijn, want ze zijn nog bezig.
En oh ja we zagen wel een Brabantse landgenoot met zijn vrouw bij ons verblijf, die bij een verkeerde en plotse beweging op het strand zijn been overstrekte en dus door pijn aan zijn knie niet meer kon lopen. Hij was in Galle bij een Engelse buikchirurg geweest (zo ga je hier denkelijk voor buikklachten naar een orthopeed), die geen afwijking kon vinden na een goed en degelijk onderzoek en de foto was normaal, alhoewel naar mijn idee zijn knieschijf wel erg hoog op zijn dijbeen lag.Hij droeg een heuse gestretchte bandage over zijn knie en krukte met twee krukken.
En ja dan wordt de geneesheer in mij wakker en dus de anamnese, het onderzoek en vooral heel erg medisch kijken als je de rontgenfoto tegen het licht houdt. Het was helder en natuurlijk kan ik vanwege het medisch beroepsgeheim absoluut niet vertellen dat hij waarschijnlijk het kraakbeen van zijn knieschijf en het kniekapsel had geirriteerd en dus zijn bovenbeenspier moest oefenen evenals lopen in het zwembad en vooral de bandage onder en niet over het kniegewricht moest plaatsen om zo de knieschijf iets naar voren te verplaatsen. Hij loopt weer, glimlacht, trakteerde op een rood wijntje en zal dra weer de horlepiep met zijn geliefde kunnen dansen. Overigens trekken zij dit mooie land door met een gehuurde tuktuk ( 10 euro per dag inclusief verzekering) en zijn ongeveer dezelfde weg gegaan als wij en dat is natuurlijk zeer uitdagend en Liza en ik kregen daar weer fijne avontuurlijke gedachten bij voor wie weet ooit nog eens of eigenlijk voor Hamilton en Tessa, want die zijn jong.
En ja wat we wel zagen zomaar opeens op het strand en midden in de drukte was een schildpadden jong dat uit het ei en het zand was gekropen en de weg zocht naar de zee en toen ik alarmerend in de lucht keek en de zon met een fijne halo doch ook de machtige visarend met zijn verrekijkerogen al zag rondcirkelen werd het jong geholpen door een diervriendelijke Srilankaan, die hem naar de zee transporteerde en ik vroeg me wel af waar die andere 150 schilpadden eieren c.q jongen zouden zijn, die normaal door moeder worden gedropt als ei in het zand en dan ook nog hier of all places.
En ja we zagen en spraken ook de man, die met zijn zeker 100 kilo al 25 jaar lang van s'ochtends 8 uur tot s'avonds 10 uur probeert zijn door zijn vrouw en zonen gemaakte puppets on a strain aan de toerist te slijten en we hebben bewondering voor zijn enorme arbeidsethos, zwoegend in de hitte over het zware zandstrand en het zou me niets verbazen dat Liza er een koopt , want we hebben toch nog wel wat over,ja toch, nou dan.
En ja natuurlijk zagen en spraken we de vrouw, bij wie we vorig jaar een prachtige groene olifantensprei voor Hammy hadden gekocht en namen we een ananas mango ijsje bij de jongeman, die dat toverde op zijn diepgevroren plaat en die even later, toen geen klant zich meer meldde , een welverdiende tuk deed, want hun werkdagen zijn in deze drukke tijd ca 14 uur per dag.
En oh ja, we hebben heerlijk gegeten in het restaurant dat ons werd aangeraden door Renate en Sander en waar de reggaemuziek, die niet van onze Bob was, maar die wel erg fijn resoneerde op ons trommelvlies.
En ja het is een groot genoegen om de zilversmid bezig te zien met de vervaardiging van de aan haar ring bijpassende hanger met een blauwe topaas en dus doen we ook nog maar twee van die oorbellen eveneens met dat blauw, kan dat, ja dat kan.
En ja ook konden we in de koele avonden, gezeten aan het strand in een heerlijk luie stoel genieten van een heuse mojito mede omdat je de originele zee zag en hoorde zonder zijn daarin rondworstellende vuilnis en gemotoriseerde onzin en alleen de saxofoon muziek van Kenny G was te horen bij de buren, die vreemd genoeg geen klant hadden.
En ja het einde van deze en onze wonderbaarlijke reis is bijna aanstaande en heb ik spijt van het feit dat ik Liza mijn trui mee terug heb laten nemen tijdens haar intermezzo naar Nederland, want straks kom ik vanuit een sauna terug naar de vrieskou, maar dat is dan tevens het enige waar ik spijt van heb en dat eigenlijk ook geeneens, want we zagen een aap in de boom, die mijn zwarte trui aan had en dat vinden we helemaal goed.