Zomaar
Door: Cees
Blijf op de hoogte en volg Cees
17 Februari 2018 | Sri Lanka, Tangalla
Het is vandaag 17 februari, rond het middaguur, met de zon strak aan de blauwe hemel, maar gelukkig hangt er een draaiende propeller boven mijn hoofd dus ook een fijn windje.Newton heeft een mix fruit juice voor me geblenderd, de pauw probeert met zijn geschreeuw de vrouwtjes te lokken en Marvin Gaye vult de ruimte, waarin ik zit, met zijn soulmusic.
Gisteravond is Mas begonnen aan zijn terugreis met natuurlijk Lal als driver en over ca. een uur vanaf nu zal hij landen op Schiphol na een ontspannen vakantie van 18 dagen in Sri lanka. Ook hij zal ervaren dat je anders terugkomt dan zoals je was bij het heengaan en dat is goed.
Vandaag ben ik precies 6 weken in Sri Lanka, waarvan 4 1/2 week in Tangalle en ben nu zo langzamerhand een erkend onderdeel van het dagelijkse toneelspel hier en de omstandigheden zijn wezenlijk anders dan bij in ons Nederland, waar we, zeker in deze tijd, grotendeels binnenshuis leven, terwijl ik hier alleen binnen ben om te slapen. De kleding is luchtig en van de 5 korte broeken heb ik er pas twee aan gehad en dat geld ook voor de rest van de kleding dus het meeste gaat weer ongedragen mee terug. Dit wordt denkelijk de twintigste keer dat ik mezelf beloof om me bij de volgende reis (als dat dan tenminste) wat beperkter te beladen dus ook minder sleuren.
Ik ken ondertussen vele lokale Singalezen hier op diverse plekken en je komt elkaar telkens en overal tegen, doet praatje pot, toont belangstelling en grapt over en weer en steeds vaker hoor ik "Hello mama" , zelfs als ik ze niet ken en ook al zal het me over het algemeen worst zijn, vind ik mama wel een beetje bezijden de waarheid. Pas sinds gisteren weet ik dat "mama" hier "oom " betekent en dat dat deels komt omdat ik de oom van Jk ben, maar ook omdat ze vinden dat ik de oom ben van iedereen en dat is in mijn totale leven ook altijd het maximaal haalbare geweest los van vriend dan en laat mij maar fijn oom of vriend zijn, want ik acht beiden als essentiële en waardevolle vormen van menselijk contact. Vaak vragen ze naar Liza, die overigens niet mijn nicht is en ze zijn blij te weten dat ze dra weer terugkomt en wie weet gaan ze haar dan wel "papa"noemen, maar dat dat waarschijnlijk tante betekent leg ik dan wel uit.
Met het hondenrijk hier is het niet anders en ik denk dat ik de oom ben van net zoveel honden als Singalezen. Op het strand, op de paden of als we ergens eten zijn ze er plots en vaak lopen ze mee naar mijn onderkomen of komen in de ochtend even een groet brengen. Er wordt niet gebedeld doch geduldig en boeddhistisch afgewacht en ze pikken niet van elkaar als ze met meerderen zijn. De hiërarchie in de roedel is hetzelfde als bij de mensen en is niets anders dan aanleg, good luck or bad luck en je zult het er mee moeten doen. Bij de honden zie je dat al snel omdat ze geen afleidend ego hebben en bij de mensen kom je daar pas langzaam achter door hun verhalen en gedrag en dan kan ik toch niet ontkennen, dat iemand als ik nogal bevoorrecht is, en dat derhalve mededogen en begrip enigszins kan nivelleren en als dat voldoende aanwezig is dan wordt je in Sri Lanka oom.
Over precies een week komt tante Liza weer naar hier en zullen we samen nog vier dagen mogen zijn op deze wonderlijke, vriendelijke en tropische plek en op 28 februari gaan we op vakantie en dat zal dan ook tijd worden.
Als foto presenteer ik Bula, door mij oudje genoemd en door sommigen big balls, want hij heeft van alles en iedereen de meeste indruk op mij gemaakt, we zijn even oud en mogelijk hij nog ouder en denkelijk ook wijzer en, of het nou kan of niet, onze band voelt als soulmates en hij is tevens de oom van alle honden, misschien daarom wel.
Gisteravond is Mas begonnen aan zijn terugreis met natuurlijk Lal als driver en over ca. een uur vanaf nu zal hij landen op Schiphol na een ontspannen vakantie van 18 dagen in Sri lanka. Ook hij zal ervaren dat je anders terugkomt dan zoals je was bij het heengaan en dat is goed.
Vandaag ben ik precies 6 weken in Sri Lanka, waarvan 4 1/2 week in Tangalle en ben nu zo langzamerhand een erkend onderdeel van het dagelijkse toneelspel hier en de omstandigheden zijn wezenlijk anders dan bij in ons Nederland, waar we, zeker in deze tijd, grotendeels binnenshuis leven, terwijl ik hier alleen binnen ben om te slapen. De kleding is luchtig en van de 5 korte broeken heb ik er pas twee aan gehad en dat geld ook voor de rest van de kleding dus het meeste gaat weer ongedragen mee terug. Dit wordt denkelijk de twintigste keer dat ik mezelf beloof om me bij de volgende reis (als dat dan tenminste) wat beperkter te beladen dus ook minder sleuren.
Ik ken ondertussen vele lokale Singalezen hier op diverse plekken en je komt elkaar telkens en overal tegen, doet praatje pot, toont belangstelling en grapt over en weer en steeds vaker hoor ik "Hello mama" , zelfs als ik ze niet ken en ook al zal het me over het algemeen worst zijn, vind ik mama wel een beetje bezijden de waarheid. Pas sinds gisteren weet ik dat "mama" hier "oom " betekent en dat dat deels komt omdat ik de oom van Jk ben, maar ook omdat ze vinden dat ik de oom ben van iedereen en dat is in mijn totale leven ook altijd het maximaal haalbare geweest los van vriend dan en laat mij maar fijn oom of vriend zijn, want ik acht beiden als essentiële en waardevolle vormen van menselijk contact. Vaak vragen ze naar Liza, die overigens niet mijn nicht is en ze zijn blij te weten dat ze dra weer terugkomt en wie weet gaan ze haar dan wel "papa"noemen, maar dat dat waarschijnlijk tante betekent leg ik dan wel uit.
Met het hondenrijk hier is het niet anders en ik denk dat ik de oom ben van net zoveel honden als Singalezen. Op het strand, op de paden of als we ergens eten zijn ze er plots en vaak lopen ze mee naar mijn onderkomen of komen in de ochtend even een groet brengen. Er wordt niet gebedeld doch geduldig en boeddhistisch afgewacht en ze pikken niet van elkaar als ze met meerderen zijn. De hiërarchie in de roedel is hetzelfde als bij de mensen en is niets anders dan aanleg, good luck or bad luck en je zult het er mee moeten doen. Bij de honden zie je dat al snel omdat ze geen afleidend ego hebben en bij de mensen kom je daar pas langzaam achter door hun verhalen en gedrag en dan kan ik toch niet ontkennen, dat iemand als ik nogal bevoorrecht is, en dat derhalve mededogen en begrip enigszins kan nivelleren en als dat voldoende aanwezig is dan wordt je in Sri Lanka oom.
Over precies een week komt tante Liza weer naar hier en zullen we samen nog vier dagen mogen zijn op deze wonderlijke, vriendelijke en tropische plek en op 28 februari gaan we op vakantie en dat zal dan ook tijd worden.
Als foto presenteer ik Bula, door mij oudje genoemd en door sommigen big balls, want hij heeft van alles en iedereen de meeste indruk op mij gemaakt, we zijn even oud en mogelijk hij nog ouder en denkelijk ook wijzer en, of het nou kan of niet, onze band voelt als soulmates en hij is tevens de oom van alle honden, misschien daarom wel.
-
17 Februari 2018 - 15:48
Joan:
Hoi Cees,
goed te lezen dat jij je onderhand al bijna een Singalees voelt en volgens mij kan dat helemaal geen kwaad voor een aantal maanden per jaar.
Dus de volgende keer kun je haast alle bagage kwijt in een rolkoffertje.
Ik moet wel zeggen dat als Bula net zo oud is als jou dat jij er toch een stuk beter uitziet.
Nou geniet nog even van je paar dagen alleen daar en wat ik wel eens zou willen weten hoe jij de eerste 8 weken van je verblijf daar noemt omdat je zegt dat je op 28 februari op vakantie gaat.
-
18 Februari 2018 - 07:57
Liza:
Hi Cees, nog 5 dagen voor mij dan mag ik me weer vertoeven op ons "Bounty Strand"" De 3 weken zijn wel snel omgegaan. Voor mijn collega's ben ik al met pensioen. Enfin hierna totaal 35 werkdagen excl.wknd..pasen etc. Hoewel ik me op verheugd heb op de "vrijheid"" van niet werken, zal het toch een tijd duren om er aan te wennen na 48 jaar . Ik kijk er naar uit om onze inmiddels Sri Lankaanse vrienden weer te zien in Tangalle
Weer heerlijk op het strand lunchen met een bord spicy fried rice '( ietsje meer graag voor onze "ouwe hondevriend)" Groetjes aan Roy, Newton en Sarath XXX -
18 Februari 2018 - 07:56
Liza:
Hi Cees, nog 5 dagen voor mij dan mag ik me weer vertoeven op ons "Bounty Strand"" De 3 weken zijn wel snel omgegaan. Voor mijn collega's ben ik al met pensioen. Enfin hierna totaal 35 werkdagen excl.wknd..pasen etc. Hoewel ik me op verheugd heb op de "vrijheid"" van niet werken, zal het toch een tijd duren om er aan te wennen na 48 jaar . Ik kijk er naar uit om onze inmiddels Sri Lankaanse vrienden weer te zien in Tangalle
Weer heerlijk op het strand lunchen met een bord spicy fried rice '( ietsje meer graag voor onze "ouwe hondevriend)" Groetjes aan Roy, Newton en Sarath XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
